İnsan ışığa değer gecenin içinde,öldüğünde, gözünün feri söndüğünde. Diriyken ölüye değer uykuda, gözünün feri söndüğünde. Uyanıkken uyuyana değer.
Ters gelenler uyuşur.
Doğduklarında, yaşamak ve paylarını almak istiyorlar yaşamdan, (belki de daha çok ölümün dinginliğine kavuşmak) ve çocuklar bırakıyorlar arkalarında, aynı yaşam payını alacak.
Yasa: Bir’in istemine boyun eğmek.
Anlamadan dinlerken sağırlara benziyorlar. Atasözü onlar için söylenmiş: buradalar ama yoklar.
Her şey duman olsaydı burun deliklerimizle tanıyabilirdik her şeyi.
Aynı ırmaklara gireriz ve girmeyiz. Biziz ve değiliz.
Savaş her şeyin babası, her şeyin kralıdır; kimine tanrı der, kimine insan, kimini köle yapar, kimini özgür.
İyiyle kötü, bir ve aynı. Kesip biçen, yakan, türlü acılar veren hekimler, boşuna suçluyorlar hastalarını hak ettikleri parayı vermediklerinde. Çünkü hastalıkla aynı şey, verdikleri iyilik.
Yol. Düz ve eğri.
Yemlik burçak bulduklarında öküzler mutlu olur demek gerekirdi.
Güneş her gün yeni
Yol. Aşağı ya da yukarı, tek ve aynı.
Güneş olmasaydı geceyi öbür yıldızlar yapardı.
Ruhlar Görünmez’i koklar.
Kendimi aradım.
Ortaktır daire çemberinde başlangıç ve son.
Günlerin hepsi bir.
Hastalık sağlığı iyi ve değerli kılar, açlık tokluğu, yorgunluk dinlenmeyi.
İnsan sarhoş olduğunda küçük bir çocuk götürür onu, yalpalar nereye gittiğini bilmez, çünkü nemlenmiştir ruhu.
Doğa saklanmayı sever.
Rasgele saçılmışlarınen güzeli, evren.
Soğuk ısınır, sıcak soğur, nemli kurur, kuru ıslanır.
Kaynak: Herakleitos (Bir Kapalı Söz Ustasıyla Buluşma Denemesi) Samih Rifat Yapı Kredi Yay. 1998
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder